Kablosuz telgraf sistemi alanında çeşitli deneylere imza atan ve bunun sonucunda Nobel ödülü alan ünlü fizikçi Guglielmo Marconi... 1874 yılında İtalya Bologna kentinde dünyaya gelen Marconi, gelecekteki tüm radyo teknolojilerinde çığır açan çalışmalar gerçekleştirdi. Etkili radyo iletişim sistemlerini geliştirdi ve radyonun mucidi olarak bilinmektedir. 1899 yılında Marconi Telegraph Company'i kurdu.
1901 senesine gelindiğinde İtalyan mucit Guglielmo Marconi, telsiz-telgraf sistemini geliştirdi ve Birleşik Krallık'tan Atlantik aşırı ilk mesajını göndermeyi başardı. 1,5 mil üzerinde bir uzaklıktan kablosuz sinyalleri göndermeyi başaran Guglielmo Marconi, yaptığı çalışmalar sonucunda kablosuz telgraf teknolojisi sistemine ilişkin ilk patenti almıştır. Marconi, 1909 Nobel Fizik Ödülünü Karl Braun ile paylaştı.
Guglielmo Marconi Kimdir?
Guglielmo Marconi, 25 Nisan 1874 yılında İtalya Bologna'da dünyaya geldi. Annesi İrlanda, babası İtalyan asıllı olan Markoni, varlıklı bir ailenin oğluydu. Floransa’da ve Bologna’da iyi bir eğitim gördü. Çocukluğundan beri fizik ve elektriğe olan ilgisi fazlaydı. Bu yüzden, Maxvell ve Rudolf Hertz’in bugün telsiz dalgaları olarak bilinen elektrik dalgalarının gerçekliğini ve özelliklerini kanıtlayan deneylerinden çok etkilendi. Daha on beş yaşında olmasına rağmen bu teorileri insanlığın haberleşmesinde kullanılır hale getirmeyi kafasına koymuştu. Böylece, genç yaşlardayken elektrik ve fizik ile yakından ilgilenmeye başladı.
İtalya’da bulunan Bologna Üniversitesini bitirdi. Ardından da eğitimini İngiltere’de sürdürdü. Bu dönemde ise günümüzde radyo dalgası olarak ifade edilen “Hertz Dalgaları” bilim adamı Heinrich Hertz tarafından bulunmuştu. Guglielmo Marconi bu konuyla ilgilenmiş ve radyo dalgaları üzerinde çalışmaya başlamıştır. Amacı telsiz telgraf sistemi icat etmekti.
Radyo Alanında Çalışmalar
Gençlik yıllarında bilime ve elektriğe ilgi duymaya başlayan Marconi, dönemin önemli bilimsel gelişmelerine öncülük eden Heinrich Hertz’den oldukça etkilendi. Hertz, 1888 yılında elektromanyetik radyasyonun üretilip takip edilebileceğini de ispatlamıştır. Günümüzde radyo dalgaları olarak bilinen bu radyasyona, o dönemlerde “Hertzian Dalgaları” ya da “aetheric dalgalar” denmekteydi. 1894 yılında Hertz’in ölümü üzerine, bilim adamının eski keşifleri ile alakalı makaleler yeniden yayınlanmaya başladı. Marconi’nin bu konuya olan ilgisi böylece daha fazla artmaya başladı.
Marconi, Bologna Üniversitesinde fizikçi olan Augusto Righi ile radyo dalgaları üzerine çalışmak için izin almıştır. Righi, Hertz’in çalışmaları üzerine deneyler gerçekleştirmiş bir fizikçidir. Marconi Bologna, Floransa ve Leghorn’da özel eğitim aldı. Özellikle fiziksel, elektriksel bilime derin bir ilgi duydu ve Maxwell, Hertz, Righi, Lodge ve diğerlerinin çalışmalarını inceledi. 1895’te babasının kır evinin olduğu ve aynı zamanda kendisinin 1,5 mil üzerinde bir uzaklıktan kablosuz sinyalleri göndermeyi başardığı Pontecchio’da laboratuvar deneylerine başladı.
Marconi'nin amacı, radyo dalgalarını kullanarak pratik bir telsiz-telgraf sistemi icat etmekti. Bu fikir yeni olmamakla birlikte, yarım asırdan fazla bir süredir, telgraf mesajlarının kablosuz aktarımı hakkında araştırma yapan çok sayıda kişi, teknik ve ticari yönden başarılı olamamıştır. Marconi’nin sistemi ise aşağıdaki bileşenlerden oluşmaktadır:
Basit bir osilatör ya da kıvılcım üreten radyo vericisi,
Yerden yükseğe yerleştirilmiş bir kabloya güç alanı,
Edouard Branly'nin özgün aracının bir modifikasyonu olan koherer alıcısı (hassaslığı ve güvenilirliğini artırmak için ince ayar yapılmış.)
Mors Alfabesinde yer alan nokta ve tirelere karşılık gelen kısa ve uzun vuruşları göndermek için vericinin çalışmasını sağlayan telgraf anahtarı ve alınan noktalarla tireleri kağıt rulonun üzerine kaydeden ve koherer tarafından çalıştırılan telgraf kaydedicisi.
Guglielmo Marconi Deneyleri
Marconi aparatlarını,1896 yılında İngiltere'ye götürdü. Orada posta teşkilatının şefi olan mühendis Sir William Preece ile tanıştı. Bundan bir sene sonra, 1897 yılında, kablosuz telgraf teknolojisi sistemine ilişkin ilk patenti aldı. Marconi, sistemini Londra’da, Salisbury Plain ve Bristol Kanalı boyunca test ederek kanıtladı. Ardından 1897 yılında Kablosuz Telegraf ve Sinyal Şirketi’ni kurdu. Aynı yıl Spezia’da İtalya Hükümeti’ne bir sunum gerçekleştirdi. Bu bu sunumda 12 milden fazla bir uzaklıktan kablosuz sinyal göndermeyi başardı. 1899 yılında İngiliz kanalı üzerinden İngiltere ve Fransa arasındaki kablosuz iletişim ağını geliştirdi. Marconi, The Needles, Bournemouth’ta ve sonrasında Haven Oteli, Poole, Dorset’te kalıcı kablosuz istasyonlar kurdu.
1900 yılında ünlü “ayarlı veya senktonik telgrafçılık” adlı 7777 no’lu patentini aldı ve 1901’in Aralık ayının tarihi bir gününde kablosuz dalgaların dünyanın şeklinden etkilenmediğini ispatladı. Marconi Atlantik okyanusu boyunca ilk kablosuz sinyalleri iletmek amacıyla, Poldhu, Cornwall ve St. John’s, Newfoundland arasındaki 2100 millik bir mesafede sistemini kullandı.
1902 ve 1912 arasında Marconi yeni buluşlarını da patentledi. 1902’de Philedalphia’daki bir seyahati esnasında gün ışığının kablosuz iletişime etkisini keşfetti ve aynı yıl içerisinde, daha sonrasında yıllarca standart kablosuz alıcı olarak kullanılacak olan manyetik dedektörünü patentledi. Aralık 1902’de Glace Bay, Nova Scotia ve sonrasında Cape Cod, Massachusetts’ten Poldhu’ya ilk tam mesajlarını iletti. Bu erken testler 1907 yılında Glace Bay ile Clifden, İrlanda arasındaki okyanus aşırı ticari ağın başlaması ve yine Bari, İtalya ve Avidari, Karadağ arasındaki ilk kısa mesafe yerel ağın devreye alınması ile sonuçlandı. 1905’te Marconi yatay direk antenin ve 1912’de sürekli dalgalar üreten bir sistemin patentini aldı.
1914’te İtalyan ordusunda subay ve sonrasın yüzbaşı olarak görev aldı. Marconi 1917’de Amerika’ya giden İtalyan hükümet delegasyonu ve 1919’daki Paris Barış Konferansı’na giden İtalyan tam yetkili delegasyonunda yer aldı. 1919’da İtalyan ordu madalyası ile ödüllendirildi.
İtalya’daki savaş yıllarında, ilk deneylerinde kullandığı kısa dalgalarla ilgili buluşlarına geri döndü. İngiltere’de ortaklarıyla yaptığı birçok testten sonra, 1923’te Poldhu istasyonu ve Atlantik’te Akdeniz’de seyahat eden Marconi’nin yatı Elettra arasında denemeler yapıldı. Bu denemeler uzun mesafe iletişim için radyo sinyal sisteminin yolunu açtı. Bu sistemin imparatorluk iletişim sistemi olarak kullanılmasına yönelik teklifler İngiliz Hükümeti tarafından kabul edildi ve Kanada ve İngiltere arasındaki ilk istasyon 1926 açıldı. Ertesi sene birçok istasyon açıldı.
1931 yılında Marconi daha kısa dalgaların yayılımı üzerine çalıştı. 1932 yılında Vatikan şehri ile Papa’nın yazlık evi arasındaki dünyanın ilk mikrodalga radyo telefon bağlantısını kurdu. 2 yıl sonra Sestri Levante’de gemilere rehberlik eden ilk mikrodalga radyo fenerini yaptı ve 1935 yılında yine İtalya’da, Newyork’taki Amerikan Radyo Mühendisliği Enstitüsü’ndeki bir derste anlattığı radar prensipleri hakkında bir sunum gerçekleştirdi.
Marconi, 1909’da Profesör Karl Braun ile paylaştığı Nobel Fizik Ödülü, Kraliyet Sanat Okulunun Albert madalyası, Fritz madalyası ve Kelvin madalyası dahil olmak üzere pek çok ödül ve pek çok üniversiteden fahri doktora ünvanı aldı. Rus çarı ve İtalya kralı tarafından çeşitli ödüllere layık görüldü. 1914’te hem İtalyan senatosunda senatörlük ve Viktorya kraliyetini simgeleyen onursal şovalye haçı aldı.
1905’te 14. Baron Inchiquin kızı Beatrice O'Brien ile evlenerek hayatını birleştirdi. Ancak 1927 yılına geldiğinde bu evliliğini sonlandırarak Romalı Kontes Bezzi-Scali ile evlendi. İlk evliliğinden bir erkek, iki kız; ikinci evliliğinden ise bir kız çocuğu oldu. Marconi’nin ilgi alanları; avlanmak, bisiklet ve motorlardı.
Marconi, 63 senelik yaşamına nobel ödülü, öncü icatlar, sayısız ödül ve yaptığı çalışmalar sonucunda kablosuz telgraf teknolojisi sistemine ilişkin ilk patent olmak üzere, daha pek çok patente sahip olmuştur. Marconi 20 Temmuz 1937 tarihinde Roma'da yaşamını yitirmiştir.
