Gelişmek en başta, fark edip hedeflemektir. Eksikliğini avutmanın mümkün olmadığı herhangi bir konuyu derinlemesine bir sorgulamayla yargılamak ve onu gidermeye kararlı olmayı amaçlamaktır. Gelişmek, unutmaktır. Bir yenisini eklemek için acıtan eski bir anıyı sonsuza dek silmek gibi. Arzuladıklarına ulaşmak adına, daha önce sahip olduğun için sana zarar veren diğerlerinden, sessizce ayrılman gerekir.
Gelişmek bir yerde, belli bir zamana kadar yalnız kalmaktır. Tek başına göğüslemek mecburiyetini kabullendiğin bir çuval gibi, yeri gelene kadar sırtından indiremezsin! Çünkü öğrenmek, yalnız bir eylemdir. Kimisi için yalnızlık ürkütücü de olsa, elde etmek zorunda olduğun deneyimi, düşme ihtimalin var diye hazır bekleyen eller arkanda dururken, kazanamazsın. Gelişmek yorulmaktır. Nefes almaya hasret, bir yerlerde rastgele sürünürken kalbinin teklediği o son dakikada "evet, başardım." diyebilmektir. Yeni gelen bilgiye öyle müthiş bir açlığın vardır ki, beşer onar merdivenleri çıkarken soluksuz kaldığını fark edemezsin.
Gelişmek, amaçladıkların uğruna heba ettiklerine acımayı bir kenara bırakıp, sonunda öğrendiklerini hayata geçirmektir. Artık bildiğin her kelimeyi yeni bir cümlenin içine sığdırıp, kurduğun oncasını haykırmaktır. Fakat bazı gerçekler var ki, gelişimi ne boyutta bir tutkuyla arzularsan arzula, onları yok sayamazsın; "Düşeceksin!" Hangi yoldan gidersen git, hangi amaçla hangi duvardan tırmanırsan tırman düşüp bir yerlerine ölümcül kesikler açmaya mecbursun. Korkma, iyileşemeyeceğine kendini inandırmayıp pes etmediğin sürece hayatta kalacak ve yaralarını iyileştirebileceksin.
Kişisel Gelişim Aşamaları
Gelişmek, sonunda yenilenebilmiş olmaktır. Yorgunluğunun, yalnızlığının, unuttuklarının ve yaralarının mükafatını almaktır. Bu mükafattan pay alabilmek için sırasıyla;
1 - Fark et ve hedefle
Sekiz milyar insandan daha fazlayız şu avuç içi kadar dünyada ve aksini de iddia etsek, bir olmuş sığmışız bir kere o avuca. Hem sayımız hem aklımız sapıtmış, hiçbirimiz kusursuz büyüyememişiz. Eksiltili sanat eserleri olarak doğmuşuz. Hepimizin ruhuna her boyadan sürülmemiş. Gelişmek tam da bu kıssadan hareketle, eksik olan rengi bulup, sararmış kısmı boyamaya karar vermekle başlıyor aslında. Bir nevi gök kuşağını tamamlamak, yeni bir ahengi selamlamak...
2 - Eskiyi unut
Kaç insan geçmişinden şüphe duymaz, çocuklar hariç? Kaç insan, kaç kuyuda saklamıştır sara sarmalaya pişmanlıklarını? Yani bir parça yanlışlık var hepimizin hayatında çünkü herkes mutlaka en az iki kez kırılmış aynı köşeden. Herkes mutlaka acısını duymuş düzeltemediği renksizlikten. Öyleyse şimdi unutmak zamanı! Madem ki yeni bir rengi sararmış duvarımıza layık görebildik sonunda, ilk adım duvarın sararmışlığına astar atmakta.
Varsayalım ki, hayat altı üstü bağnazlık dolu bir yapıdan başka hiçbir şey sunmamış olsun bize, yani unutmak bir kaygı olsun ve şöyle en afillisinden bir cahil olalım bizde. Kişisel gelişimi sırf unutma korkumuzu yenemediğimizden reddedelim ve adına kişisel doğrular deyip aslolan bilgiden kaçalım. Nereye kadar yolu var gittiğimiz taşlığın? Nereye kadar dümdüz ilerler ayaklarımız? Ya tırmanmamak için tersine saptığımız bu yolun sonunda dipsiz bir boşluktan aşağı atlamak zorunda kalırsak? Kaçmak imkânsız söz gelimi de olsa bir yerde insansak hepimiz. Gelişim, önceden bildiklerimizi bir daha önümüze çıkmayacak şekilde unuttuğumuzda başlayacak. Gelişim ruhumuzu tatmin edebileceğimiz doygunluklara yeni kısımlar ayırmaktan doğacak.
3 - Yalnız kal
Yalnız kalmak mevzusuna gelince, yazıktır ki insan ciddi bir mahkumiyetin kendisine esirlik duyar bu süreçte. Kavranmaktan çok kıvrılmaya çivilenmiştir. Sesini duyuramama endişesi baskındır. Oysa teslimiyet bu endişeden baskın olursa yalnızlık, gelişimin ta kendisi olacaktır. İnsana düşünmek için süre tanıyıp, yüklerini tek başına kaldırabileceğini kanıtlar. Bireysellik ve başkalaşım olgularını güçlendirip, ödül üleşimini sonlandırır.
Yani kişisel gelişim süresince yalnızlık, sonu özgüvene dayalı bir performans geçişidir ve gereklidir.
4 - Yeni bilgiyi öğrenirken yorul
İnsan, yorulmayı en çok benimsemiş varlıktır. Özümsenmiş bir sürü duygunun ismini yorgunlukla değiştirebilir, sevinince dahi "çok yorgunum" diyebilir. Örneğin, sağlığını dengeleyebilmek için spora gitmişsindir ve bir süre sonra bedeninde ki dengelenmişliği gerçekten hissedersin ama spordan döndüğünde, her seferinde dediğin tek şey; "çok yorgunum." Gelişmek benzeri bir yorgunluk işte, sana iyi gelecek bir sağ duyunun ön söz halindeki histerik dalgaları yahut yeniyi sindirme aşamasındaki mahcubiyetliğinin kırma iç güdüsü.
Öğrenirken yorulmak, güçtür. Normal tükenmişliklerin yanında bir nebze daha sert ve haşarıdır, çünkü hem yeninin bilinmezliği hem de bilginin sahada edinimi söz konusudur, ancak aşımı imkânsız değildir, nihayetinde her yorgunluk uzun ya da kısa elbet bir dinginliğe bağlanır. Bu herkesçe bilinen bir gerçektir.
5 - Öğrendiğini uygula
Gelişmeye erişebilmek doğrultusunda basamak basamak sonuca çıkarken bitti sandığımız nokta, bilgiye kavuştuğumuz andır. Oysa, asıl hikâye edinilen bilginin ışığına ayak uydurmaya çabalarken başlar. Son kademe zannettiğimiz yer aslında hikâyenin tekerleme kısmıdır. Bu aşamada doğru hareket, ruhunu yenileyip gerekli motivasyonu edindikten sonra söz edilen bilgiyi yaşamının bir parçası haline getirmektir.
Örneğin, edinim "sigaranın zararlı olması" ise doğru hareket sigarayı bırakmak olacaktır. Elbette ki, yıllanmış bir alışkanlığı bir anda sökmek mümkün değildir ve sökülmeye zorlanması durumunda geçici olacaktır. Bu noktada sigarayı bırakmak, doğru yöntemi bularak gerekli motive kaynaklarını tespit ettikten sonraya ertelenmelidir. Bu ertelenme süreci bilgiyi unutacak kadar uzatılmamalı ve vicdani bir rahatlama amacı gütmemelidir. Bu koşullarda sağlıklı bir uyarlama yaşanacaktır.
6 - Vazgeçme
Kaybetmek... Bu biz insanların kaygıya olan korkularından doğan yeni nesil bir sosyopatlık. Sanki insan ruhunun kabulsüz aforizması. Gerçek şu ki, gelişim insana yenilmezliği vaat etmez aksine gelişime gereksinim duymanın asıl sebebi eksik bir nevi kaybetmiş olmaktır. Hal böyleyken, şahsi cesaretinin sınırlarını zorlayarak kendi kişisel gelişimine olan açlığını gidermeye çalışan birey edinimi kazanmaya bir kala, pes etmenin eşiğine gelebilir. Düştüğünde kalkabilen bir insanın tekrar düşüşü o insana eskisi kadar korku vermese de ani bir yılgınlıkla yolundan dönmesi muhtemel olabilir.
Tavsiyem, teselli bulabildiğimiz herhangi bir şey veya kimseye sığınıp mağdur edebiyatı yapmadan yeniden başlayacak azmi elde edene kadar beklemektir. Bu bekleyişin, renkli bir aydınlığı çok geçmeden önümüze sermesi beklenir. İlaveten sonuç, kimi zaman dilediğimiz boyutta olmasa da gereksinimlerimizi karşılayacaktır. Boyutların, zamanla yükselmesi epey muhtemeldir.
7 - BAŞARDIN!
Doğum gerçekleşene kadar huzursuz bir müessesedir. Sancısal bir süreç kapıdayken monoton nefeslerimiz çoğunlukla yetmemiş ve yorulmuşuzdur. Defalarca yeniden denemiş ve hüsrana uğramışızdır. İnleyişlerimiz ve isyanlarımız inandığımız kubbelerle çakışmış. Acıyla kesiştiğimiz kısımlardan ağlamışızdır. Fakat nihayet bu bekleyiş ve çığlıklar sona erdiğinde birkaç dakikalık bir bebek gibi ağlak ve muhtaç hayallerimizi kucaklarız. Yani çabamız meyve vermiştir, yani artık büyümüşüzdür.
Gelişimimiz kısmi bir sonuca ulaşmış, hiç tamamlanmayacak da olsa bir parçası arzuladığımız renge boyanmıştır.
Yazar: Buse Çalık
