Dış Ticaret Eğitimi

Döviz: Uluslararası ödemelerde geçerliliği vardır. Yabancı paralar, para işlevi sağlayan bono, poliçe, havale vb. varlıkların tümüne verilen addır.

Kambiyo: Para ya da para yerine geçen belgelerin değiştirilmesine verilen addır.  Kambiyo senetleri de karşılığı yabancı para ile ödenmek üzere düzenlenen senetlerdir. Bu senetler uluslararası ticarette kullanılmaktadır. Para alım ve satım işlemlerini kapsar.

Gümrük: Bir ülkenin giriş ve çıkışında tüm ticari hareketlerin gözetiminin ve denetiminin yapıldığı yere denilmektedir.

Marka: Bir grup üretici ve satıcının mal ve hizmetlerini belirlemede, tanıtmada ve rakiplerininkinden ayırmada kullanılan isim, simge, terim, işaret, renk vb.

Sigorta: Ticarete konu alan malların teslim edilene kadar geçen süre zarfında sigorta yaptırılır. Malların teslim sırasında uygulayabileceği hasarları güvence altına almak için uygulanır. Bu sigorta sayesinde, sevkiyat esnasında gerçekleşme ihtimali olan risklere karşı mal üzerindeki menfaat korunmaktadır.

Serbest Bölge: Serbest bölge, bulundukları ülkenin siyasi sınırları içinde yer almakta ancak Dış Ticaret Vergi ve Gümrük Mevzuatı açısından gümrük hattı dışında sayılan bölgeyi temsil etmektedir. Bu bölgelerde, sınai ve ticari faaliyetler için ülke içerisinde sağlanandan daha geniş muafiyet tanınır. Türkiye’nin yakın çevresinde 25 adet serbest bölge bulunmaktadır.

Dış ticaret politikası; bir ülkenin dış ticaretini, belirlediği hedefler doğrultusunda düzenlemek amacıyla alınan önlemlerdir. Ülkenin doğrudan bir şekilde ticaret akımlarını sınırlandırmak, özendirmek ve düzenlemek amacı ile almış oldukları önlemlerdir. Dış ticaret politikası bazı amaçlar taşır. Genel olarak belirtmek gerekirse bu amaçlar;

Dış Ödeme Dengesizliklerini Giderme Amacı: Ödeme bilançosu açık veren ülkeler, döviz gideri işlemlerinin kısıtlanmasını amaç edinirken, döviz kazandırıcı işlemlerinin artmasını amaç edinirler.

Dış Rekabetten Korunma Amacı: Dış piyasa rekabetine dayanamayan yerli endüstriyi koruma amacı taşır.

Ekonomik Kalkınma: Dış ticaret politikası sanayileşme stratejisinin bir aracıdır. Bu sayede ekonomik kalkınma hedeflenir.

Ekonomik Liberalleşme: Ulusal ekonomi ve dünya ekonomisinin bütünleşmesi amacıdır.

İç Ekonomik İstikrarı Sağlama Amacı: İç ekonomik istikrarı bozan enflasyon ve işsizlik sorunlarını çözme doğrultusunda uygulanan dış ticaret politikası amacıdır.

Piyasa Aksaklıklarını Giderme Amacı: İç piyasada yaygınlaşan tekellerin devlet eliyle azaltma ve rekabeti arttırma amacıdır.

Hazineye Gelir Sağlama Amacı: İhracat ve ithalat vergileri ile devlet hazinesine önemli bir gelir oluşturma amacıdır.

Otarşi: Ekonomik olarak kendi kendine yeterliliği amaçlamaktadır.

Sosyal Amaçlar: Ülke güvenliği, çevre kirlenmesini önleme vb. nedenlerle girişinin veya çıkışının kısıtlanması ya da yasaklanmasıdır.

Siyasal Amaçlar: Siyasi nedenlerle bir üretici grubunun kayırılması durumudur.

Dış Politika Amaçları: Dış ticaret politikası dış politika ile benzerlik gösterir. Örneğin askeri olarak kritik kabul edilen ürünlerin düşman ülkelere satışı yasaklanabilmektedir.

Dış ticaret politikası genel olarak yukarıda belirtilen bu amaçları edinmiştir. Dış ticaret politikası bu amaçların yanında Dış politika araçlarını da benimsemektedir. Bu araçlar;

Gümrük Tarifeleri

• Tarife Dışı Araçlar

• Bağlı Ticaret

• İhracatın Özendirilmesi